Disanje
Rečnik Geštalt Pojmova
Disanje je spontana, vegetativna akcija kontaktiranja sredine posezanjem za vazduhom u cilju zadovoljena potrebe za kiseonikom. Iako vegetativna (automatska), iskustvo pokazuje da nad ovom aktivnošću ponekad imamo voljnu kontrolu.
U geštalt psihoterapiji udisanje se dovodi u vezu sa posezanjem i kontaktiranjem, a izdisanje sa otpuštanjem (Margareta Spagnolo Lob).
U tom smislu na disanje se može gledati kao na ciklus kontaktiranja sredine, u smislu ciklusa kontakta i povlačenja. Stoga je veoma važan način na koji klijent diše tokom svog života i posebno tokom psihoterapijske seanse. Disanje tokom psihoterapijske seanse može poslužiti u dijagnostičke svrhe.
Zaustavljanje udisaja dovodi se u vezu sa retrofleksijom, zaustavljanjem originalnog impulsa posezanja u sredinu. Zaustavljanje izdisaja dovodi se u vezu sa konfluencijom, nemogućnošću otpuštanja i povlačenja.
Dijagostika disanja u relacionom geštaltu spontano se pretvara u intervenciju, tako što terapeut naglašeno udiše i izdiše na značajnim mestima ili poziva klijenta da udahne i izdahne sa njom.
Opisujući iskustvo rada, klijenti ponekad kažu da su imali utisak da terapeut diše za njih. (Đani Frančezeti)
